خواص مفید قارچ ها

بسیاری از مردم، از رفتن به جنگل و کندن قارچ برای خوردن لذت می برند، اما شناخت نوع قارچ می تواند مسئله مهمی باشد.

بیش از 38 هزار نوع قارچ وجود دارد که بعضی از آنها سمی اند و بعضی از آنها قابل خوردن می باشند. رنگ، شکل و اندازه ی قارچ ها می تواند خیلی متنوع و مختلف باشد.

این مسئله خیلی مهم است که بتوانید به طور صحیح، قارچ کنده شده را بشناسید تا از خوردن نوع سمی آن دوری نمایید.

فراعنه ی مصر، قارچ را یک خوراکی لذیذ می دانستند و یونانی ها اعتقاد داشتند که قارچ برای جنگاوران در صحنه نبرد، تولید قدرت می کند. رومی ها نیز قارچ را به عنوان یک هدیه از جانب خدا برمی شمردند و آن را فقط در روزهای عید استفاده می کردند. چینی ها از آن به عنوان یک گنج غذایی سالم مصرف می کردند.

امروزه از قارچ ها به خاطر طعم و بافت شان در تهیه غذاها استفاده می کنند. آنها می توانند طعم خودشان را به غذاها بدهند، یا طعم مواد دیگر را به خودشان بگیرند. طعم آنها معمولا در طول پخت افزایش پیدا می کند و شکل شان هم با روش های معمول آشپزی مثل سرخ کردن و خرد کردن حفظ می شود.

قارچ را معمولا به سوپ ،سالاد و ساندویچ اضافه می کنند، یا از آن به عنوان پیش غذا استفاده می نمایند. قارچ ها، شکل زیبایی به غذاها می دهند.

قارچ ها به دو دسته ی وحشی و پرورشی تقسیم می شوند. بعضی از آنها اثرات مفیدی در سلامتی انسان دارند، مثل رقیق کردن خون، جلوگیری از ایجاد و رشد تومورهای سرطانی.

قارچ ها 80 تا 90 درصد، آب دارند و خیلی کم کالری هستند. آنها مقدار کمی چربی و سدیم (نمک) و 8 تا 10 درصد فیبر دارند و یک خوراکی ایده آل برای افرادی هستند که می خواهند وزن و فشار خون شان را کنترل کنند.

مواد مغذی موجود در 100 گرم قارچ خام:

قارچ، منبع خوب آهن:

در هر 100 گرم قارچ، حدود یک میلی گرم آهن وجود دارد.

برعکس خیلی از مواد غذایی گیاهی، قارچ دارای فیتات نیست. فیتات جذب آهن و بعضی مواد معدنی را در بدن کاهش می دهد. بنابراین آهن موجود در قارچ به سرعت جذب می شود.

قارچ منبع خوب پتاسیم و مس:

قارچ یک منبع عالی پتاسیم می باشد که این ماده به کاهش فشار خون کمک می کند و خطر سکته قلبی را پایین می آورد. به طور متوسط قارچ portabella (تصویر مجاور) حتی از یک عدد موز و یا یک لیوان آب پرتقال هم بیشتر پتاسیم دارد.

یک واحد قارچ که شامل 5 عدد متوسط می باشد، حدود 20 تا 40 درصد نیاز بدن به مس را تأمین می کند و اگر به طور مرتب خورده شود، به کاهش فشار خون کمک کرده و عملکرد سیستم ایمنی بدن را بهبود می بخشد.

قارچ منبع غنی از سلنیوم:

سلنیوم آنتی اکسیدانی است که با ویتامین E کار می کند و از سلول ها در برابر صدمات رادیکال های آزاد محافظت می نماید. مطالعات نشان داده است افرادی که دو برابر مقدار توصیه شده در روز سلنیوم مصرف کرده اند، خطر سرطان پروستات در آنها تا 65 درصد کاهش یافته است.

یک مطالعه بر روی افراد مسن نشان داد، مردانی که مقدار سلنیوم خون شان کم است، در مقایسه با آنهایی که سطح سلنیوم خون بالایی دارند، 4 تا 5 برابر بیشتر در معرض سرطان پروستات قرار دارند.

خواص درمانی قارچ ها:

طی قرن ها از انواع قارچ در تهیه داروهای سنتی شرقی برای درمان انواع بیماری ها استفاده می شده است.

به عنوان مثال در ژاپن و چین از قارچ shiitake (تصویر مجاور) برای جلوگیری از بیماری های قلبی، ایجاد مقاومت در برابر ویروس ها و بیماری ها، درمان خستگی، سرماخوردگی و آنفلوانزا استفاده می شود.

یک نوع از عصاره ی این قارچ، از سیستم ایمنی بدن در مقابل عفونت ها محافظت می کند و فعالیت ضد توموری هم نشان می دهد.

تقویت سیستم ایمنی بدن:

تعدادی از قارچ ها از خانواده poly poraccae در پزشکی بسیار کاربرد دارد.

از این میان در مورد قارچ maiitake تحقیقات وسیعی در غرب انجام شده است. عصاره این قارچ، با افزایش فعالیت گلبول های سفید، سیستم ایمنی بدن را تحریک می کند تا به ویروس ها و باکتری های مهاجم حمله کند.

سرطان:

بیشترین نوع قارچی که در آمریکا استفاده می شود، قارچ دکمه ای سفید (تصویر مجاور)  است.

قارچ دکمه ای به دو شکل دیگر هم وجود دارد: Crimini یا قارچ های قهوه ای با طعم خاکی تر و بافت سفت تر، و قارچ های portabella با چتر بزرگ تر که مزه گوشتی دارند.

تحقیقات اخیر نشان می دهد که قارچ های دکمه ای سفید می توانند احتمال خطر سرطان سینه و سرطان پروستات را کاهش دهند.

عصاره ی قارچ دکمه ای سفید می تواند باعث کاهش تکثیر سلولی در سلول های سرطانی و اندازه تومورها نیز شود.

این اثرات محافظتی می تواند با مصرف 100 گرم قارچ در روز دیده شود.

چگونه قارچ را انتخاب و نگهداری کنیم؟

قارچ هایی را که سالم هستند و صدمه ندیده اند (اوایل باز شدن چترشان می باشند)، بخرید.

با قرار دادن قارچ ها در پاکت کاغذی می توانید تا یک هفته آنها را سالم نگه دارید.

قارچ ها را باید ابتدا به آرامی تمیز کرد و سپس شست. قارچ های پرورشی ممکن است خام هم خورده شوند، اما بیشتر قارچ ها را بایستی به شکل پخته مصرف کرد.

از قارچ ها به صورت تازه، کنسرو شده، خشک شده و فریز شده استفاده می شود.

نکته قابل توجه اینکه: قارچ های وحشی را از اماکن قابل اطمینان خریداری کنید، زیرا بعضی از قارچ های وحشی، سمی اند و می توانند به سلامت قلب، کلیه و کبد صدمه بزنند و حتی کشنده باشند.

منابع:

کتاب Healing Foods

کدو سبز و خواص مفید آن

کدو از نظر علم گیاه شناسی یک میوه ی تابستانی است اما از نظر پخت و پز به عنوان یک سبزی در نظر گرفته می شود که خیلی هم ارزش تغذیه ای زیادی دارد و برای سلامتی بسیار مفید است.

کدو یک سبزی استوانه ای شکل شبیه خیار می باشد که دارای طعم تند و تیز و شیرینی با هم است.

این گیاه به رنگ های سبز و زرد در دسترس می باشد.

بیایید با هم به خواص این سبزی سالم و مفید، نظری بیندازیم:

1- غنی از مواد مغذی

کدو سبز از نظر تغذیه ای دارای ارزش زیادی است و به عنوان یک منبع خوب ویتامین C، ویتامین A (به دلیل داشتن سطوح بالای کاروتنوئیدها مانند بتاکاروتن)، منیزیم، پتاسیم، مس، فیبر، فولات، فسفر و ریبوفلاوین شناخته می شود.

کدو سبز همچنین یکی از بهترین منابع غذایی منگنز نیز می باشد.

این گیاه مقدار قابل توجهی از ویتامین B1 و B6 مورد نیاز بدن را نیز تأمین می کند.

از دیگر مواد مغذی موجود در کدو سبز می توان به پروتئین، روی، کلسیم، آهن، نیاسین، تریپتوفان، ویتامین K و... اشاره کرد.

2- کاهش علایم بیماری

این باور وجود دارد که کدو سبز آسم را درمان می کند؛ زیرا حاوی ویتامین C بالایی می باشد.

دریافت منظم این سبزی موجب کاهش سطوح بالای هموسیستئین خون می شود؛ حتما می دانید که سطوح بالای هموسیستئین منجر به حمله قلبی و سکته مغزی می شود.

مقدار بالای ویتامین C و لوتئین موجود در کدو سبز به چشم های شما کمک می کند تا بهتر ببینید و سلامت آن ها را بهتر حفظ نمایید.

فولات، پتاسیم و ویتامین A با هم در جهت حفظ و بهبود سلامت عمومی مشارکت می کنند.

تحقیقات اخیر نشان داده است که عصاره ی کدو سبز به تخفیف علایم بزرگی خوش خیم پروستات کمک می کند؛ همان طور که می دانید بزرگی خوش خیم پروستات منجر به مشکلاتی در عملکرد دستگاه ادراری و جنسی می شود؛ فیتونوترینت های موجود در کدو سبز عامل این تسکین هستند.

مس موجود در این سبزی به کاهش علایم دردناک آرتریت روماتوئید کمک می کند.

3- پیشگیری از بیماری ها

کدو سبز یکی از بهترین غذاهایی است که به پیشگیری از بیماری اسکوربوت، کبودی و... که در نتیجه ی کمبود ویتامین C به وجود می آید کمک می کند.

همچنین از خطر ابتلا به ام اس و سرطان کولون (روده بزرگ) محافظت می کند.

کدو سبز حاوی عناصر ضد سرطانی است.

آب کدو سبز از نظر توانایی مقابله با جهش های سلولی همانند تره فرنگی، تربچه و کدوتنبل است.

بیشتر مواد مغذی موجود در کدو سبز به پیشگیری از آترواسکلروزیس (گرفتگی عروق) و بیماری های قلبی در دیابتی ها کمک می کند و همچنین خطر حمله ی قلبی و سکته ی مغزی را به وسیله ی کاهش فشار خون بالا، کاهش می دهد.

کدو سبز از اکسیداسیون کلسترول که یکی از دلایل اصلی تجمع کلسترول در دیواره ی رگ های خونی می باشد جلوگیری می کند.

به این ترتیب کدو سبز یکی از بهترین غذاها برای مبارزه با بیماری ها است چرا که حاوی ترکیبات آنتی اکسیدانی و ضد التهابی می باشد.

4- خواص ضد پیری

این اعتقاد وجود دارد که کدو سبز حاوی ترکیبات ضد پیری بسیار خوبی است. آنتی اکسیدان های موجود در آن موجب تقویت حافظه و کاهش مشکلات وابسته به سن به میزان 40 درصد می شود.

بر طبق تحقیق انجام شده توسط دانشگاه راش در شیکاگو، ویتامین A و E در ترکیب با اسیدهای چرب امگا 3 جذب آنتی اکسیدن های محلول در چربی را تقویت می کند و به بازسازی مؤثر سلول های مغزی کمک می کند.

5- کاهش وزن

کدو سبز حاوی بیش از 95 درصد آب می باشد که آن را به عنوان یکی از بهترین غذاها برای افرادی که رژیم دارند، مطرح می کند.

کدو سبز همچنین حاوی کالری کمی است، به طوری که هر 100 گرم آن فقط حدود 25 کالری دارد. علاوه بر این مشخص شده است که کدو سبز متابولیسم یا سوخت و ساز بدن را بالا می برد.

دیگر فواید:

علاوه بر خواص متعدد و مفید کدو سبز بر سلامتی، این سبزی به عنوان عضو اصلی و یا اجزای جدایی ناپذیر سالادها، خورش ها، سوپ ها و... به کار برده می شود.

این موضوع آزمایش شده است که افزودن کدو سبز به نان ها و کلوچه ها، آن ها را سه برابر مرطوب تر و لطیف تر می کند.

کدو سبز معمولاً از آن دسته موادی است که در تمام مدت سال، یا حداقل بیشتر آن، در اختیار و در دسترس شما است پس آن را به طور مرتب در غذاهای تان استفاده کنید تا از بیماری ها در امان باشید.

"سالم بخورید، سالم باشید"

خواص بادمجان

بادمجان گیاهی است یك ساله با برگ های بیضی شكل و متعلق به خانواده ای است که در آن، گوجه فرنگی، فلفل و سیب زمینی وجود دارند.

بادمجان از زمان های بسیار قدیم در هند كشت می شده و از آن جا به نقاط دیگر جهان، راه یافته است.

چین از قرن نهم هجری شروع به كشت و زرع آن كرد.

تجار انگلیسی این گیاه را در قرن هفدهم میلادی از گینه به انگلستان برده و آن را كدوی گینه ای نامیدند.

در ایران نیز مرغوب ترین نوع آن را به كاشان نسبت می دهند.

فواید تغذیه ای

بادمجان دارای خواص تغذیه ای بسیار مفید است به شرط این که سرخ نشود.

* از ویتامین های موجود در بادمجان می توان به ویتامین های گروهB (مخصوصا  B1 و B6)، ویتامین A و C و مواد معدنی مختلف از جمله كلسیم، فسفر، مس، گوگرد، منیزیم، پتاسیم و آهن اشاره کرد.

* علاوه بر ویتامین ها و املاح یاد شده، بادمجان دارای فیتونوترینت هایی است که خاصیت آنتی اکسیدانی فوق العاده ای دارند. فیتونوترینت های موجود در بادمجان شامل اجزای فنولیکی مانند کافئیک و کلوروژنیک اسید(chlorogenic acid) و فلاوونوئیدها مانند ناسونین(nasunin) می باشند. اجزای فنولیکی دارای خاصیت ضد سرطانی، ضدکلسترول بد خون و ضد ویروسی می باشد.

* این گیاه حاوی فیبر بالایی است از این رو برای درمان یبوست و کاهش کلسترول مفید است.

* تحقیقات جدید نشانگر آن است كه بادمجان دارای ماده ای ضد تشنج است و در درمان صرع اثر بسیار خوبی دارد.

* بادمجان کالری پایینی دارد (هر 100 گرم آن دارای 35 کیلوکالری انرژی است)، به همین دلیل برای افرادی که قصد کاهش وزن دارند، مفید است.

* به علاوه انیس گلایسمی پایین آن(کمتر از 15)، موجب شده است که برای بیماران دیابتی نیز سودمند باشد.

* بادمجان به دلیل داشتن پتاسیم بالا و سدیم پایین، برای کاهش فشار خون بسیار سودمند است.

مراقب باشید

بادمجان باید كاملاً رسیده مصرف شود، چرا كه نارس آن دارای ماده ای سمی است و در كسانی كه از آسم رنج می برند، تحریك كننده به شمار می آید.

مصرف بادمجان را به افرادی كه از مشكلات گوارشی رنج می برند، توصیه نمی كنیم.

همچنین به علت دارا بودن ماده ای سمی به نام سولانین برای افرادی كه حساسیت دارند، مناسب نیست، این افراد به خصوص به نمونه های تخم  دار بادمجان حساسیت داشته و بلافاصله بعد از خوردن آن، دچار چشم درد شده یا پوست بدن شان خارش پیدا می كند و در مواردی مبتلا به كهیر می شوند.

بادمجان و اگزالات ها

بادمجان دارای اگزالات است. زمانی که مقدار اگزالات ها در بدن بالا برود، مشکلاتی را برای بدن ایجاد می کنند. به همین دلیل ممکن است افراد مبتلا به بیماری های کلیوی و کیسه صفرا، از خوردن این سبزی خودداری کنند.

در مطالعات آزمایشگاهی دیده شده است که اگزالات می تواند با جذب کلسیم در بدن تداخل نماید.

با این حال در خیلی از تحقیقات مشابه دیگر، دیده شده که توانایی مواد غذایی دارای اگزالات برای کاهش جذب کلسیم، بسیار کم است و به طور قطع آن مقدار کلسیمی که از طریق این مواد غذایی به بدن ما می رسد، بسیار بیشتر از تاثیر منفی اگزالات ها بر روی جذب آن می باشد.

اگر شما دستگاه گوارشی سالمی دارید و شرایط شما به گونه ای است که می توانید به راحتی و با آرامش غذا بخورید و از غذایی که می خورید، لذت ببرید، خوردن غذاهای گیاهی غنی از کلسیم که دارای اگزالات نیز می باشند، برای شما مفید خواهد بود.

نکاتی برای خرید بادمجان

مهمترین نكته در خرید بادمجان، انتخاب بادمجان‌ های با تخم كم و مزه شیرین است.

برای خرید بادمجان به سراغ بادمجان‌های گوشتالو، براق، سنگین و بلند بروید با پوستی كشیده و سفت و بدون آثار ضرب خوردگی، چون خوشمزه‌ تر هستند.

البته بادمجان‌های دلمه ‌ای هم در بازار ایران یافت می ‌شوند كه اغلب برای درست كردن دلمه به كار می ‌روند.

بادمجان ‌های باریك بیشتر در خورش‌ها یا به صورت سرخ‌ كرده در خوراك به كار می ‌روند.

بادمجان در آشپزخانه

بادمجان در پخت غذاهای مختلف به كار می ‌رود. پوستی رنگی دارد كه هنگام پوست كندن دست را سیاه می ‌كند.

بعضی‌ها بادمجان را با پوست می ‌پزند و خیلی ‌ها هم پوست آن را می ‌كنند.

مردمان شمال ایران هم غذاهای خاصی را با بادمجان طبخ می‌ كنند كه در آن ها بیشتر بادمجان كبابی به كار می ‌رود.

بادمجان‌های تازه را اگر در كیسه پلاستیكی بگذارید تا چند روز در یخچال تازه می ‌مانند و خواصش حفظ می ‌شود.

با بادمجان می توان غذاهایی چون خوراك بقچه بادمجان، آبگوشت بادمجان و کشک، ته چین قارچ و بادمجان، بادنجان و كدوی توپر، خورش بادنجان، مربای بادنجان، ترشی بادنجان شكم پر، کشک بادنجان، حلیم بادنجان، میرزا قاسمی، کوکوی بادنجان و غذاهای متنوع دیگری را تهیه نمود.

پیش از سرخ كردن بادمجان برای گرفتن تلخی آن، این ترفند را به كار ببرید:

بادمجان ‌ها را پس از پوست كندن از وسط به دو نیم كنید.

اگر تخم زیاد دارد، آن ها را در بیاورید.

روی آن نمك بپاشید و روی یك سینی دستمال كاغذی بگذارید و بادمجان ‌ها را روی آن بچینید و سینی را در آفتاب قرار دهید.

پس از یكی دو ساعت آن ها را بشورید و خشك كنید.

حال بادمجان‌ ها را سرخ كنید و مطمئن باشید دیگر تلخ نیستند.

:: موضوعات مرتبط: خواص میوه ها و سبزیجات، ،
:: برچسب‌ها: بادمجان,

ادامه مطلب...

لوبیا سبز و خواص آن

به طور کلی لوبیا دارای انواع سفید، قرمز، چشم بلبلی، چیتی و ... است. تا وقتی که لوبیا، سبز و تازه است در گروه سبزیجات جای دارد، ولی وقتی غلاف و دانه‌ های آن خشک شود جزء گروه حبوبات یا بهتر است بگوییم جزو بنشن‌ ها محسوب می‌ شود.

خوب است بدانید لوبیا سبز در مقایسه با لوبیا خشک کالری بسیار کمی دارد به طوری که در 100 گرم آن تنها 30 کالری انرژی نهفته است، در حالی که 100 گرم لوبیا قرمز و سفید خشک 340 کالری و لوبیا چشم ‌بلبلی 130 کالری انرژی دارد. البته ناگفته نماند هنگام طبخ از مقدار کالری انواع لوبیا اندکی کاسته می ‌شود.

در کل لوبیا سرشار از ویتامین‌ های A، B، C و مواد معدنی آهن، فسفر، کلسیم و پتاسیم است. البته بد نیست بدانید لوبیا خشک فاقد ویتامین C بوده اما از نظر پروتئین و ویتامین E غنی‌ تر است.

لوبیا سبز با این که از کالری کمی برخوردار است از نظر تغذیه ای بسیار مقوی می‌ باشد.

کمک به استخوان سازی

لوبیا سبز به دلیل داشتن ویتامین K، ‌ برای ساختن استخوان هایی قوی بسیار مهم است. ویتامین K1، پروتئین استئوکلسین(پروتئینی مهم و غیر کلاژنی در استخوان) را فعال می ‌سازد. این پروتئین مولکول های کلسیم را در استخوان نگه می ‌دارد بنابراین بدون ویتامین K1، میزان استئوکلسین نیز کافی نمی ‌باشد و پروسه معدنی شدن استخوان دچار نقص و تخریب می‌ گردد.

حمایت از سیستم قلبی ـ عروقی

لوبیا سبز برای بیماران قلبی مبتلا به دیابت و بیمارانی که دچار گرفتگی عروق هستند، مفید است. لوبیا سبز منبع غنی از ویتامین A(از نوع بتاکاروتن) و همچنین ویتامین C، می ‌باشد. این دو ماده مغذی،‌ آنتی اکسیدان هایی مهم هستند که به کاهش رادیکال های آزاد موجود در بدن کمک می ‌کنند.

ویتامین C محلول در آب و بتاکاروتن،‌ محلول در چربی می ‌باشند. این دو آنتی اکسیدان محلول در آب و چربی به کمک هم از اکسید شدن کلسترول جلوگیری می‌ نمایند زیرا کلسترول اکسید شده قادر است به دیواره رگ های خونی بچسبد که نتیجه آن تصلب شریان، سکته و حمله قلبی است؛ مصرف مقدار کمی از بتاکاروتن و ویتامین C، از این عوارض جلوگیری می ‌نماید.

همچنین لوبیا سبز حاوی فیبر، پتاسیم، فولات و منیزیم می‌ باشد که هر کدام از این مواد نقش موثری در تقویت سیستم قلبی ـ عروقی ایفا می ‌کنند.

منیزیم و پتاسیم با همکاری هم به کاهش فشار خون کمک می ‌کنند.

فولات مولکول خطرناکی به نام هموسیستئین را به مولکول های بی خطر تبدیل می‌ نماید. به این دلیل که هموسیستئین به طور مستقیم دیواره رگ ها را خراب می‌ کند، بنابراین در صورت تغییر ندادن آن،‌ میزان زیاد آن احتمال حمله قلبی و سکته را افزایش می‌ دهد.

همچنین فیبر که در لوبیا سبز موجود می ‌باشد باعث کاهش فشار خون می ‌گردد.

ارتقاء سلامتی روده و جلوگیری از یبوست

لوبیا سبز از مبتلا شدن به سرطان روده جلوگیری می‌ کند. ویتامین C و بتاکاروتن موجود در آن سلول های روده را از تخریب توسط رادیکال های آزاد محافظت می کند.

فولات موجود در لوبیا سبز نیز از تخریب DNA و تغییر سلول های روده پیش گیری می‌ کند حتی در مواردی که سلول ها به سمت سرطانی شدن پیش رفته اند نیز موثر می ‌باشد. مطالعات نشان داده اند افرادی که در غذای شان از میزان زیاد ویتامین C، بتاکاروتن و فولات استفاده می ‌کنند ریسک ابتلاء به سرطان روده در آن ها کمتر از کسانی است که از این مواد استفاده نمی ‌کنند. همچنین فیبر توانایی چسبیدن به سموم مسبب سرطان را دارد و قبل از آن که این سموم بتوانند به سلول های روده آسیبی برسانند آن ها را از بدن بیرون می ‌کند.

یکی دیگر از فواید فیبر جلوگیری از یبوست است.

خاصیت ضد التهابی

ویتامین های C و بتاکاروتن هر دو خاصیتی ضد التهابی دارند و این خاصیت آن ها، لوبیا سبز را ماده ای مفید برای کاهش بیماری هایی که التهابات نقش موثری در آن ها دارد(مانند آسم، آرتروز استخوانی و آرتروز)، می‌ سازد. همچنین به علت داشتن ویتامین ریبوفلاوین در کاهش حملات میگرن بسیار موثر است. لذا به کسانی که از این بیماری رنج می برند توصیه می شود که در برنامه ی غذایی شان لوبیا سبز را فراموش نکنند.

آهن برای تامین انرژی

لوبیا سبز منبعی سرشار از آهن است. ماده معدنی که برای زنان در دوره قاعدگی که در معرض کاهش شدید آهن هستند بسیار ضروری است. لوبیا سبز در مقایسه با گوشت قرمز که یکی از منابع مهم برای تامین آهن است، همراه با تامین آهن، حاوی کالری بسیار کم است و فاقد هر گونه چربی نیز می ‌باشد.

تقویت سیستم ایمنی

لوبیا سبز به دلیل غنی بودن از ویتامین C و بتاکاروتن به تقویت سیستم ایمنی بدن نیز کمک می کند؛ چرا که این مواد مغذی رادیکال های آزاد را از بین می برند.

از طرفی ویتامین C، به طور مستقیم موجب تحریک گلبول های سفید برای مبارزه با میکروب ها، عفونت ها و ویروس ها می شود.

یک نگرانی کوچک

لوبیا سبز دارای اگزالات است. زمانی که مقدار اگزالات ها در بدن بالا برود، مشکلاتی را برای بدن ایجاد می کنند. به همین دلیل ممکن است افراد مبتلا به بیماری های کلیوی و کیسه صفرا، از خوردن این سبزی خودداری کنند.

در مطالعات آزمایشگاهی دیده شده است که اگزالات می تواند با جذب کلسیم در بدن تداخل نماید. با این حال در خیلی از تحقیقات مشابه دیگر، دیده شده که توانایی مواد غذایی دارای اگزالات برای کاهش جذب کلسیم، بسیار کم است و به طور قطع آن مقدار کلسیمی که از طریق این مواد غذایی به بدن ما می رسد، بسیار بیشتر از تاثیر منفی اگزالات ها بر روی جذب آن می باشد. اگر شما دستگاه گوارشی سالمی دارید و شرایط شما به گونه ای است که می توانید به راحتی و با آرامش غذا بخورید و از غذایی که می خورید، لذت ببرید، خوردن غذاهای گیاهی غنی از کلسیم که دارای اگزالات نیز می باشند، برای شما مفید خواهد بود.

لوبیا سبز را همه سنین می‌ توانند بخورند، اما کسانی که معده‌ های ضعیف دارند یا بچه ‌های کوچک به علت نفاخ بودن باید آن را کمتر مصرف کنند.

توصیه ها:

* برای خرید لوبیا سبز بهتر است آن دسته از آن ها را انتخاب نماییم که غلاف آن ها سبز باشد و دارای پوستی لطیف و بدون نقطه های قهوه ای بوده و ترد و تازه باشند.

* مدت نگهداری لوبیا سبز در یخچال در صورتی که آن را در کیسه محبوس نکنیم 3 تا 4 روز و در فریزر به صورت وکیوم 1 تا 6 ماه است. البته انجماد طولانی می‌‌ تواند تا حدودی از ویتامین C و اسیدفولیک این سبزی بکاهد و طعم و مزه آن را نامطلوب و تند سازد. لذا بهتر است در هر فصلی از سبزی‌ های تازه آن فصل استفاده کنیم و مصرف سبزی‌‌ های منجمد را به حداقل برسانیم.

* بهترین روش طبخ لوبیا سبز، بخارپز کردن آن است و لذیذترین غذایی هم که می‌ توانید از آن تهیه کنید، لوبیا پلو است. در اثر مخلوط کردن لوبیا با برنج پروتئین آن کامل شده و قدرت جذب آن در بدن بالا می ‌رود. از سوی دیگر افزودن دارچین و گوجه فرنگی تازه را به این غذا توصیه می ‌کنیم.