کدو حلوایی بر زیبایی و طول عمر می افزاید

کدو حلوایی از سبزی های فصل پاییز و زمستان است.

کدو حلوایی یکی از منابع مواد مغذی حیات بخش در طبیعت است و در عین حال برای حفظ زیبایی نیز بسیار مفید است.

این سبزی سرشار از خواص آنتی اکسیدانی است که سلامت بدن را تقویت می‌کند، در حفاظت از پوست موثر است و خاصیت بیماری‌زدایی نیز دارد.

متخصصان پوست تاکید می‌کنند که کدو حلوایی در زمینه مراقبت از پوست، قدرتمند و بی‌نظیر است.

این گیاه خوراکی حاوی ویتامین A است که به تولید سلول‌های پوستی جدید و نرم و جوان‌تر شدن پوست کمک می‌کند.

کدو حلوایی به دلیل داشتن مقادیر بالای کاروتنوئید، 30 درصد از بروز تمام انواع سرطان‌ها پیشگیری می‌کند.

علاوه بر این کدو حلوایی به دلیل دارا بودن مقادیر زیاد بتاکاروتن (پیش ساز ویتامین A) که در میوه‌ها و سبزی‌های نارنجی رنگ مثل هویج به وفور یافت می‌شود، از پوست در برابر تشعشعات ماورای بنفش خورشید محافظت می‌کند و مصرف عصاره آن به طور روزانه حتی تاثیر محافظتی کرم ضد آفتاب را افزایش می‌دهد.

استفاده ازعصاره کدو حلوایی بر روی پوست، از آن در برابر دیگر عوامل مخرب محیطی مثل آلودگی هوا، استرس و دود سیگار محافظت می‌کند.

تخمه‌های کدو حلوایی به دلیل این که سرشار از عنصر روی و اسیدهای چرب امگا ـ 3 هستند، مهارت و توان مغز را بالا برده و به شما کمک می‌کنند بهتر و سریع‌تر فکر کنید و در عین حال سبب تقویت تراکم استخوان‌های بدن می‌شوند.

اسیدهای چرب موجود در این محصول جالیزی همچنین در از بین بردن چین و چروک‌های پوست موثرند.

کدو حلوایی علاوه بر این‌ها سرشار از ویتامین C است.

همچنین کارشناسان می‌گویند: اگر به هنگام پخت و پز اندکی از روغن تخم کدو استفاده کنید، در تقویت بهداشت دهان و دندان شما و پیشگیری از پوسیدگی دندان‌ها بسیار موثر است.

عمر طولانی با خوردن کدو حلوایی

گروهی از متخصصان تغذیه در آمریکا ادعا ‌کرده‌اند، کسانی که علاقه به خوردن کدو حلوایی دارند، عمرشان طولانی‌تر می‌شود.

این متخصصان می‌گویند: به نظر می‌رسد ماده آلفا ـ کاروتن موجود در کدو حلوایی یکی از مواد طبیعی است که این نقش مفید و مهم را ایفا می‌کند. آلفا ـ‌ کاروتن در بسیاری از میوه‌هایی که به رنگ زرد پرتقالی هستند، وجود دارد و در حفظ سلامت بدن بسیار مهم است.

علاوه بر این، ماده دیگری به نام بیت ـ‌ کاروتن هم در کدو حلوایی وجود دارد که زیر مجموعه بتاکاروتن است و مزایای بسیار زیادی برای سلامتی بدن به ویژه‌ خاصیت ضد سرطانی دارد. این مواد با یکدیگر بدن را سالم‌تر و شاداب‌تر نگه می‌دارند و بر طول عمر انسان می‌افزایند.

کدو حلوایی در طب سنتی

کدو حلوایی یرقان (زردی) را برطرف می‌کند، ادرارآور و تب‌بر است.

کدو حلوایی، سینه را نرم و اخلاط و سرفه را آسان می‌کند.

اگر کدو حلوایی را بپزید و به صورت تان بمالید و نیم ساعت صبر کنید، رنگ چهره باز می شود و صورت را براق و زیبا می‌کند.

برخی متخصصان طب سنتی بر این باورند خوردن کدو، غم و اندوه را از انسان دور می نماید و نشاط و شادابی را  جایگزین آن می‌کند.

خوردن کدو با عدس، رقت و نرمی قلب می‌آورد.

کدو برای درمان قولنج مفید است و خوردن آن مغز را تقویت می‌کند.

همچنین خوردن کدو باعث تجدید قوای جسمی و روحی بدن و موجب استحکام بافت‌های بدن می‌شود.

کدو باعث خوابی راحت می شود. لذا کسانی که دچار کم‌خوابی هستند، کدو برای درمان کم‌خوابی آنها موثر است.

کدو طبیعتی سرد دارد و صفرا را تسکین می‌دهد.

تخم کدو ضد انگل است، بنابراین مصرف 75 تا 100 گرم تخم کدو برای افراد بزرگسال و 37 تا 50 گرم برای کودکان توصیه شده است.

روغن تخم کدو برای تسکین درد هموروئید (بواسیر) بسیار مفید است.

ابن‌سینا، پزشک مشهور اسلامی، کدو را برای رفع سردرد، بی‌خوابی و خستگی اعصاب تجویز می‌کرد.

کمپوت کدو مخلوط با سیب، غذای ملین خوبی است و برای رفع یبوست تاثیر زیادی دارد.

چون کدو به آسانی پخته می‌شود، غذایی فوق‌العاده مفید برای معده‌های ضعیف است.

کدوی پخته را به بچه‌ها، پیرمردان و به کسانی که دچار بیماری عفونی شده‌اند و دوره نقاهت را می‌گذرانند، بخورانید.

تـُــــــرُب و تربچه و خواص آن

در قرن 16 میلادی ترب در انگلستان شناخته شد و مورد استفاده قرار گرفت و سپس در قرن 17 میلادی در ماساچوست مورد کشت واقع شد.

ترب از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است و از زمان ‌های بسیار قدیم برای درمان بسیاری از بیماری ‌ها به کار می ‌رفته است.

ترب با نام علمی Raphanus sativus جزء سبزیجات ریشه‌ ای و از لحاظ ظاهر و بافت شبیه چغندر و شلغم است، اما دارای طعم متفاوتی می ‌باشد. به طور کلی دو نوع ترب وجود دارد:

1- ترب سیاه که معمولا در پائیز برداشت می شود.

2- تربچه که به رنگ های مختلف قرمز و صورتی و به صورت های دراز و گرد وجود دارد. ترب ریشه ای گیاهی است که جزء خانواده خردل دسته‌ بندی می‌ شود.

پنج نوع اصلی خانواده ی ترب عبارتند از تربچه قرمز، ترب سفید، ترب سیاه(زمستانه)، ترب کوهی و ترب سفید ماموت کالیفرنیا.

طعم تند ترب مربوط به ماده‌ ای است به نام سنوول و رنگ قرمز بنفش آن در اثر وجود ماده‌ ای به نام مالوین کلراید می‌ باشد. ترب کوهی که در ایران به ترب سمنانی معروف است از انواع سفید بوده و شکل آن دراز است.

انواع تربچه، بومی ایران نبوده و از خارج از کشور وارد ایران شده است. فارسی ترب بر وزن کتب است، ولی در برخی از مناطق ایران آن را بر وزن سرب می ‌خوانند.

ترب گیاهی است یکساله که ارتفاع ساقه آن تا یک متر می ‌رسد. برگ ‌های آن پهن، ناصاف، کرک‌ دار و با بریدگی ‌های نامنظم می‌ باشد. گل‌ های آن به رنگ سفید، زرد روشن، آبی روشن و بنفش است که در انتهای شاخه ظاهر می ‌شود.

ترب سیاه معمولا در پاییز برداشت می ‌شود و تربچه که به رنگ‌ های مختلف قرمز و صورتی است، به شکل‌ های دراز و گرد وجود دارد. 90 درصد وزن ترب را آب تشکیل می‌ دهد.

100 گرم ترب دارای 30 میلی‌ گرم کلسیم، 30 میلی ‌گرم فسفر، 330 میلی ‌گرم پتاسیم، 1 میلی ‌گرم آهن، 18 میلی ‌گرم سدیم، 10 واحد بین‌المللی ویتامین آ، 25 میلی ‌گرم ویتامین ث، 03/0 میلی ‌گرم ویتامین ب1، 03/0 میلی‌ گرم ویتامین B2 و 03/0 میلی ‌گرم نیاسین است.

در یک سروینگ (یک ‌دوم لیوان خرد ‌شده، 58 گرم) ترب 10 کیلوکالری انرژی، 25 میلی ‌گرم سدیم و 2 گرم کربوهیدرات(1 گرم فیبر و 1 گرم مواد قندی) یافت می ‌شود. این میزان ترب، 15 درصد نیاز روزانه ما به ویتامین ث، 2 درصد نیاز به کلسیم و 1 درصد نیاز به آهن را تأمین می ‌کند.

در ابتدای قرن بیستم اثر مفید ترب برای معالجه بیماری ‌های کلیوی و تصفیه کلیه، توسط پزشکان سنتی ایران شناخته شد.

* ترب کوهی به دلیل داشتن ترکیبات گوگردی به عنوان ضدباکتری، ضد قارچ و ضد ویروس عمل می‌ کند و مانع از بروز عفونت های راه تنفسی و مجاری ادرار می‌ شود.

* ترب سیاه مانع بروز سنگ مثانه می‌ شود، به‌ علاوه از انسداد مجاری تنفسی جلوگیری می ‌کند.

* ترب به دفع سنگ ‌های صفراوی کمک می ‌کند. برای این منظور از ترب به صورت زیر استفاده کنید:

در یک ترب بزرگ حفره ای ایجاد کرده و همچنین در ته آن هم سوراخ ریزی به وجود آورید به طوری که آب قطره قطره از آن خارج شود. سپس مقداری شکر در حفره ریخته و آن را با آب پر کنید و ترب را در دهانه شیشه یا استکانی قرار دهید که آب آن قطره قطره از سوراخ ریز ته ترب خارج شده و در داخل شیشه یا استکان پُر شود. این آب را چند بار در روز بنوشید.

* ترب از دسته مواد غذایی اشتهاآور می ‌باشد که این خاصیت به ‌دلیل دارا بودن ویتامین ‌های گروه B است.

* عصاره ریشه آن برای تسکین سرفه و بهبود اسهال مفید است.

* آنزیم‌ های گیاهی(دیاستاز) موجود در آن به هضم کربوهیدرات ‌ها در غذا کمک می ‌کنند و مصرف برگ ترب همراه غذا توصیه می‌ شود.

* مخلوط عصاره ریشه، برگ، گل و تخم آن برای تسکین دردهای روماتیسمی مفید است.

* ریشه و تخم ترب باعث نرم شدن سینه، ازدیاد ترشح ادرار و تقویت معده می ‌شود.

* محتوای فیبر محلول موجود در ترب به تنظیم حرکات دستگاه گوارش کمک می‌ کند و مانع بروز سرطان کولون می ‌شود.

* ترب باعث تقویت پیاز مو مخصوصا در محل‌ هایی که دچار ریزش شده است می‌ گردد.

* جویدن برگ ترب به محکم کردن لثه‌ ها کمک می‌ کند و بوی بد دهان را از بین می ‌برد.

* ریشه ترب ایجاد نفخ می ‌کند، اما در مقابل تخم ترب سبب تحلیل نفخ می‌ گردد.

* محتوای قابل توجه ویتامین C در ترب، خصوصا ترب سیاه آن را منبع خوبی برای پیشگیری از کمبود این ویتامین خصوصا در افراد سیگاری که نیاز به این ویتامین در آن ها بالا است، می ‌سازد.

* جوشانده ی ترب برای درمان اسهال خونی مفید است.

* اگر دست یا پای شما سرما زده است ترب را در آب بجوشانید و بگذارید تا کمی سرد شود به طوریکه دست را نسوزاند سپس عضو سرما زده را چند بار در روز در این جوشانده قرار دهید.

* آب تربچه اگر به طور خالص مصرف شود، خاصیت پاک ‌کنندگی و نرم‌ سازی بدن به خصوص در مخاط‌ های بینی، سلول‌ ها، مجاری معده، کیسه ی صفرا، کبد، روده‌ ها، کلیه و ریه‌ ها را دارد و برای معالجه روماتیسم موثر است.

* آب تربچه را باید با سایر آب میوه ‌جات و سبزی ‌ها توام کرد، چون خالص آن طعم تندی دارد. جهت مصرف و آبگیری تربچه‌ های قرمز تازه و جوانه‌ های سبز همراه با برگ انتخاب شود.

* آب برگ تربچه برای تقویت چشم مفید است و ترب سیاه، یرقان را درمان می‌ کند.

در گذشته هنگام

مقداری تخم ترب را همراه با سکنجبین به بیمار می‌ دادند که موجب پاکی معده و درمان مسمومیت می‌ شد.

* تخم ترب همچنین اشتهاآور و ضدیبوست است.

* تخم ترب ادرار آور و قاعده آور است.

* تخم ترب درد را تسکین می دهد.

* تخم ترب ترشح شیر را زیاد می کند.

* برای از بین بردن تب، تخم ترب را دم کرده و به بیمار بدهید.

* تخم ترب به صورت ضماد برای ورم پستان در مادران شیرده استفاده می شود.

اسراف در خوردن ترب موجب دل پیچه شده و برای دندان و گلو مضر است

* به هنگام خرید به برگ‌ های تربچه دقت کنید که سالم و تازه باشد. ترب، چه قرمز و چه سفید، باید دارای ریشه‌ ای سفت و محکم با پوسته ‌ای نرم و بدون چروکیدگی باشد. از خرید تربچه یا ترب ‌های نرم و اسفنجی خودداری کنید.

ترب سیاه، باید محکم، سنگین و فاقد ترک‌ خوردگی باشد. ترب کوهی معمولا با شکل منظم، محکم و درخشندگی شفاف می ‌باشد.

* اگر تمایل به نگهداری تربچه در یخچال دارید، برگ‌ های آن را جدا کنید و تربچه ‌ها را در کیسه فریزر نگهداری نمایید. بیشتر انواع ترب به مدت 2 هفته در یخچال قابل نگهداری هستند. ترب سیاه اگر به صورت خشک نگهداری شود(در کیسه دارای سوراخ‌ های ریز که رطوبت آن خارج شود)، برای ماه ‌ها قابل نگهداری در یخچال است.

* برای مصرف، سر و ته تربچه را با چاقو جدا کنید و پوست آن را کاملاً بشویید یا بتراشید. علت اصلی طعم تند ترب پوست آن است، بنابراین افرادی که به طعم تند آن عادت ندارند، می ‌توانند پوست آن(خصوصا ترب سیاه) را جدا کنند.

* متداول ‌ترین نحوه مصرف ترب، استفاده از آن در سالاد سبزیجات یا به عنوان چاشنی است.

خواص غذایی و سلامتی کاهو

کاهو از سبزی های بسیار مفیدی است که علاوه بر خواص درمانی، مصرف غذایی نیز دارد و در میان سبزی ها، تاریخی کهن دارد. كاهو یكی از قدیمی ترین سبزیجات دنیا است که منشاء آن در هندوستان و آسیای مركزی می باشد . كاهو طبق مداركی كه بدست آمده از شش قرن قبل از میلاد در ایران مصرف می شده است و یك قرن قبل از میلاد به روم راه یافته و غذای مهمی برای رومیان بوده است. كاهو گیاهی است یك ساله كه دارای برگ های پهن و دراز و سبز ، با طعم كمی شیرین می باشد.

انواع مختلف كاهو كه در حال حاضر در آمریكا كشت می شود حدود 16 نوع می باشد كه در تمام طول سال وجود دارد. روی هم رفته دو دسته كاهو وجود دارد :

1- كاهوی پرورشی و اهلی كه در سالاد استفاده می شود كه كاهوی گرد HEAD LETTUCE و كاهوی ایرانی ROMAINE LETTUCE از انواع مهم آن است. كاهوی ایرانی از نظر مواد غذایی از كاهوی گرد بهتر است. كاهوی گرد ارزش غذایی چندانی ندارد، زیرا دارای مقدر زیادی الیاف است كه تولید گاز و نفخ در معده می كند .

2- كاهوی وحشی

فواید کاهو برای سلامتی بدن :

كاهو از نظر طب قدیم ایران سرد و مرطوب است. دانشمندان علم تغذیه و گیاه¬شناسی برای کاهو خواص متعددی را بیان کرده اند که در ذیل به تعدادی از آنها می پردازیم:

1- کاهو، یک داروی تسکین دهنده و آرام بخش طبیعی است، زیرا شامل مقدار کمی از یک ماده ی شیمیایی به نام لاکتوسین (LACTUCIN) است که وقتی به مقدار زیاد مصرف گردد، موجب سستی در بدن می شود.

2- کاهو خون را صاف و تمیز می کند. لذا امام صادق (ع) فرمود: کاهو بخورید، زیرا خون را صاف میکند.(بحارالانوار/ج14)

3- کاهو بویژه نوعی از آن که دارای برگ های زرد است، غذایی زودهضم است و خواب آرامی را به دنبال دارد. از این رو رسول خدا(ص) فرمود: کاهو، خواب آور و برای هضم غذا مفید است. (بحارالانوار/ج14)

4- امام رضا (ع) به شیعیان خود توصیه می فرمودند: تامی توانید کاهو بخورید ، زیرا کاهو رقت خون را از بین می برد و بهتر از سایر سبزی ها، خون را تصفیه می نماید.

5- کاهو دارای آهن فراوان است که برای خونسازی در بدن لازم است.لذا از مؤثرترین و طبیعی ترین درمان های کم خونی  است.

6- کاهو، بینایی  را تقویت می کند.

7- کاهو موی سر  را به رنگ سیاه زیبائی در می آورد، به خصوص اگر ناشتا خورده شود.

8- كاهو خواب آور و آرام بخش است.

9- كاهو برای ضعف اعصاب  مفید است.

10- کاهو سرشار از آب (بیولوژیک) می باشد و املاح معدنی نیز دارد.

11- کاهو، ضدیبوست و خشکی مزاج است.

12- کاهو، چهره ی انسان را با طراوت و در گونه های صورت، سرخی زیبایی پدید می آورد.

13- اگر كاهو را با سكنجبین یا سركه بخورند، اشتها آور است.

14- شصت گرم کاهو را اگر در یک لیتر آب به مدت یک ساعت با آتش ملایمی بجوشانید، جوشانده ای به دست می آید که خواب آور و بطور ملایم ملین (نرم کننده) است و کبد را از سموم پاک می کند.

15- جوشانده ی فوق، در هنگام اختلالات کبدی بخصوص یرقان (زردی) مفید و موثر است.

16- كاهو زخم های مجاری ادرار و مثانه را درمان می كند.

17- كاهو قوای جنسی را تقویت می كند.

18- برای برطرف كردن درد سینه كاهو را بپزید و بخورید.

19- زنان شیرده  اگر می خواهند كه شیرشان زیاد شود، باید كاهوی پخته بخورند.

20- کاهو ضد تورم است و ورم غدد لنفاوی را برطرف می كند.

21- چنانچه کاهو مخلوط با عصاره ی هویج  خورده شود، بر خاصیت آن افزوده می گردد.

22- به علت اینکه تمام انواع کاهو سبزینه(کلروفیل) دارند، می توان شیره ی تمام انواع آن را گرفت. بهترین قسمت برای گرفتن شیره، برگ های خارجی کاهو است که بالاترین کلروفیل را دارد.

23- کاهو یک طبیعت آرام دهنده دارد و درد معده  را تسکین می دهد .

24- كاهو ملین و ادرار آور است و برای بهبود بند آمدن ادرار تجویز می شود.

25- کاهو برای معالجه ی یرقان ، انسداد مجاری طحال  و کبد  مفید است.

26- کاهو برای اشخاص عصبانی و پریشان مفید است، زیرا خواب راحت و آرامی ایجاد می کند، لذا اشخاصی که مبتلا به تپش قلب و 

  هستند باید هنگام شب، قبل از خواب کاهو بخورند.

27- اگر کاهوی سوخته را به صورت پودر درآورید و بر روی جوش ها و زخم ها بپاشید، برای التیام جراحات و ترمیم آنها مفید است.

28- مصرف کاهو، انزال منی بطور دائم، احتلام مکرر، تکرر ادرار را شفا می بخشد، بدین منظور باید مقدار 7 گرم تخم کاهو را به صورت گرد یا جوشانده تناول کنید.

29- برگ های سبز کاهو بیشتر از برگ های سفید دارای ویتامین C  است و علاوه بر آن مقدار نسبتاً زیادی ویتامینA  و ویتامین E  دارد.

30- هر 28 گرم کاهو، 3 کالری ارزش انرژی زایی دارد.

خواص تخم كاهو :

تخم كاهو از نظر طب قدیم ایران سرد و خشك است.

1- تخم كاهو خواب آور است.

2- خوردن تخم كاهو زكام را برطرف می كند.

3- تخم كاهو برای درد سینه مفید است.

4- خوردن تخم كاهو برای دستگاه ادراری نافع است و آنهایی كه قطره قطره ادرار می كنند باید تخم كاهو بخورند ( در حدود 10 گرم روزانه ) تا این مرض در آنها برطرف شود .

مضرات :

اگر در خوردن كاهو افراط نكنید، این سبزی به هیچ وجه مضر نیست.

زیاده روی در خوردن كاهو باعث كم شدن قدرت جنسی ، فراموشی و كم شدن حافظه  ، ضعف دید چشم و نفخ شكم می شود. برای برطرف كردن این عوارض می توان كاهو را با نعناع ، كرفس  و زیره  میل كرد .

منابع:

- کتاب خواص سبزی های خوراکی؛ تالیف مرتضی نظری

- کتاب زبان خوراکی ها؛جلد دوم؛نوشته دکتر غیاث الدین جزایری

:: موضوعات مرتبط: خواص میوه ها و سبزیجات، ،
:: برچسب‌ها: کاهو, ,

ادامه مطلب...

شاه توت ها

شاتوت، شاهِ توت‌ها

توت‌ها از بهترین میوه‌ها هستند که نه تنها طعم بسیار عالی دارند، بلکه حاوی فیتوکمیکال‌ها هستند که شگفتی می‌آفرینند و موجب بهبود و تعدیل سلامت می‌شوند.

توت‌ها دارای فیبر بالا و قند نسبتا پایینی هستند، بنابراین اگر در حد متعادل مصرف شوند، موجب تغییرات شدید انسولین نمی‌شوند.

بهترین طریقه مصرف توت به صورت طبیعی و خام است، چرا که حرارت دادن و فریز کردن آن، به آنتی‌اکسیدان‌های آن آسیب می‌زند؛ البته بعضی از آنتی‌اکسیدان‌ها حتی پس از حرارت دادن و فریز کردن باقی می‌مانند. انواع گوناگون توت دارای مقادیر متفاوت از مواد مغذی هستند. شاتوت یکی از انواع توت‌هاست.

شاتوت از نظر تاریخی، میوه‌ای به حساب می‌آید که از دیرباز شناخته شده است. جالب است بدانید در اروپا از سال‌های دور، مردم از این میوه برای درمان زخم‌های دهان و تخفیف دردهای مربوط به دندان استفاده می‌کرده‌اند.

استفاده از جوشانده برگ‌های این میوه برای برطرف کردن حالت تهوع از قدیم معمول بوده و ریشه آن برای درمان اسهال خونی استفاده می‌شده است.

شاتوت میوه‌ای لذیذ و خوش‌طعم است که بر درختچه‌های کوتاه می‌روید. شاتوت را می‌توان به شکل‌های متفاوتی به صورت خام، پخته و یا به صورت مربا مورد استفاه قرار دارد.

با داشتن مواد مغذی مختلف شاتوت به‌عنوان یک میوه سلامت مطرح است.

وجود این مواد مغذی و نقش هم‌افزایی این مواد مغذی بر یکدیگر سبب شده است تا این میوه به‌عنوان منبعی خوب برای تامین نیاز روزانه به ریزمغذی‌های گوناگون مورد توجه قرار گیرد.
شاتوت برای حفظ سلامت

محققان انجمن تغذیه آمریکا، شاتوت را در مقایسه با 40 نوع میوه تازه دیگر، به عنوان اولین میوه از نظر فعالیت آنتی‌اکسیدانی قرار داده‌اند که دارای فیتوکمیکال‌های قوی مانند آنتوسیانین است. آنتوسیانین رنگدانه‌ای است که رنگ سیاه شا‌توت از آن ناشی می‌شود.

شا‌توت خواص مفیدی برای سلامت دارد، از جمله جلوگیری از عفونت‌های دستگاه ادراری، سرطان، بیماری‌های وابسته به سن و حملات سکته مغزی.

شاه‌توت از ساخته شدن کلسترول بد که به بیماری‌ها و حملات قلبی منجر می‌شود، جلوگیری می‌کند. علاوه بر این، شاه‌توت دارای ویتامین‌هایA ، C و املاح روی، پتاسیم، آهن، کلسیم و منیزیم است.

سایر آنتی‌اکسیدان‌ها و فنول‌های موجود در شاتوت شامل موارد زیر هستند: الاژیک اسید، روتین، گالیک اسید، هیدروکافئیک اسید، پی کوماریک اسید سینامیک و آنتی‌اکسیدان‌های مشهور که آنها را به خوبی می‌شناسیم یعنی ویتامین‌های A و C.

وجود انواع آنتی‌اکسیدان‌های گوناگون در شاتوت، «درجه ظرفیت جذب رادیکال‌های آزاد» آن را که یک شاخص اندازه‌گیری تاثیر مواد غذایی در پیشگیری از سرطان‌ است، به رقم 5350 در هر صد گرم رسانده است. این شاخص برای زغال‌اخته حدود 9350، برای تمشک حدود 12 هزار و برای سیب عدد 3100 است.

محتوای متعادل تانن موجود در شاتوت به استحکام جداره رگ‌ها کمک کرده و از خون‌ریزی‌های پوستی جلوگیری می‌کند.

مصرف این میوه در موارد التهاب روده‌ای کمک‌کننده است.

مصرف منظم این میوه فرآیند پیرشدن را کند می‌کند و به دلیل وجود خاصیت ضد باکتریایی آن، به بهبود شرایط اسهال ناشی از باکتری‌ها کمک می‌کند.

مصرف عصاره شاتوت در افراد دچار واریس سبب کاهش نشت دیواره نازک رگ‌های خونی می‌شود. این عصاره دارای آنتی‌اکسیدان‌هایی به نام آنتوسیانیدین است. آنتوسیانیدین‌ به بهبود بافت پیوندی آسیب دیده کمک می‌کند. مصرف میوه شاتوت نیز اثر مشابهی در رفع این مشکل دارد.

تحقیقی در ایران

به گزارش شبکه خبر، گروهی از پژوهشگران دانشگاه علوم پزشكی لرستان طی پژوهشی دریافته‌اند که استفاده از عصاره برگ‌های زیتون و شاتوت در كاهش كلسترول خون و جلوگیری از رسوب چربی در رگ‌ها نیز تاثیر به سزایی دارد.

نتایج این بررسی نشان می‌دهد، مصرف عصاره دانه شنبلیله به همراه عصاره برگ‌های شاتوت و زیتون، اثر آنها را در كاهش كلسترول خون افزایش می‌دهد.

تولید و نگهداری

اگرچه میوه‌هایی مثل شاتوت در گستره وسیعی‌ از مناطق جغرافیایی كشور به بار می‌نشینند، مشكلات موجود در پرورش و برداشت این میوه‌ها سبب می‌شود كه مقدار آنها برای استفاده در مصارف تولیدی كافی نباشد.

وجود مواد مغذی مفید در شاتوت، این میوه را به یک میان وعده عالی تبدیل کرده است.

در صورتی که شاتوت تازه به سرعت فریز شود، می‌تواند مواد مغذی خود را به خوبی حفظ کند.

استفاده از روش سرد کردن سریع برای حفظ مواد مغذی این میوه در کشور‌هایی مانند آمریکا و کانادا به کار گرفته می‌شود.

:: موضوعات مرتبط: خواص میوه ها و سبزیجات، ،
:: برچسب‌ها: خواص, درمانی, شاه, توت, ,

ادامه مطلب...